شناخت درآمد، یکی از مباحثی است که در حسابداری بیشتر از هر مورد دیگر در معرض تغییر و دستکاری قرار می گیرد. به همین دلیل درک اصل شناخت درآمد برای ارزیابی گزارشات مالی مهم می باشد.
شناخت درآمد به بیان زمان بندی و روش ثبت درآمد در گزارشات مالی می پردازد. به عبارتی دیگر هرچه درآمد سریعتر شناخته شود، ارزش آن برای سازمان بیشتر خواهد بود. بخش اعظمی از تقلبات در حسابداری در حیطه شناخت درآمد می باشد. برای تحلیل و ارزیابی وضعیت های مالی باید اصل شناخت درآمد به درستی درک شود.
استانداردهای اصل شناخت درآمد
برای اینکه سازمان و یا شرکتی قادر به تشخیص درآمد شود باید موارد زیر رعایت شود.
- امکان انتقال انواع پاداش و ریسک های در ارتباط با مالکیت
- کمبود دخالت و یا کنترل توسط مدیریت در ارتباط با مالکیت
- میزان درآمد را می توان به صورت مطمعنی ارزیابی کرد.
- احتمال جذب سودهای اقتصادی به سمت فروشنده
- محاسبه هزینه های پیش آمده و یا هزینه های آتی به طور مطمعن
شناخت درآمد قبل و بعد از فروش اجناس
شناخت درآمد برای فروش اجناس اغلب در زمان تحویل صورت می پذیرد. استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی، اجازه شناخت درآمد را قبل از تحویل به منظور فروش کالا نمی دهند. اما پس از تحویل اجازه انجام این کار وجود دارد. گاهی اوقات، شک و تردید در باره هزینه های آتی وجود دارد. به عنوان مثال چنانچه یک سازمان و یا شرکت قادر نباشد، هزینه های تضمین کالایی را برای دوره های آتی، برآورد کند، استاندارد پنجم که در بالا ذکر شد، رعایت نشده است.
نتیجه پایانی
به منظور شناسایی و ثبت درآمد باید شواهد و مدارک عینی در مورد ارزش جاری ستاد و سپس فرآیند کسب سود تکمیل شود. قابل قبول ترین شاهد عینی در مورد تحقق درآمد ، فروش کالا می باشد.